Egg drop syndrome (EDS 76)

نشانگان افت تخم مرغ

 

  وقوع بیماری و گسترش آن : اگرچه  بیماری در جوجه ها در ایالات متحده گزارش نشده است ولی انتشاری جهانی دارد.  ویروس بیماری از اردک های مهاجر بی نشان در ایالات متحده جدا شده است.

گونه های حساس با بیماری: مرغ تخمگذار، اردک، مرغ دریایی. سن مبتلا: بزرگسال.

عامل مسبب بیماری: آدنوویروس پرندگان.

ویژگی های بیماری: دوره کمون 7-9 روز است. از دست دادن رنگ در تخم‌های رنگدانه‌دار، تخم‌های با پوسته نازک، پوسته نرم یا بدون پوسته و کاهش تولید تا 40 درصد. آلبومین آبکی و کاهش اندازه تخم مرغ. ممکن است بی‌اشتهایی، بی‌حالی و اسهال رخ دهد. 

سندرم افت تخم مرغ یک بیماری حاد تا مزمن است که پرندگان تخمگذار را تحت تاثیر قرار می دهد بعنوان مثال جوجه های تخمگذار، اردک ها و مرغ های دریایی.این بیماری توسط آدنوویروس پرندگان با طول 70-75 نانومتر ایجاد می شود. همه جوجه ها حساس هستند، اما  مرغهای با تخم قهوه ای بیشتر مستعد ابتلا هستند. ویروس می تواند به صورت عمودی از طریق تخم مرغ جنین دار انتشار یابد، همچنین قادر است از طریق راه های مدفوعی-دهانی و آب آلوده پخش شود. اردک‌های وحشی، غازها، مرغان دریایی، جغدها، لک‌لک‌ها، قوها و حواصیل می‌توانند ویروس را به صورت مکانیکی منتقل کنند. 

اولین علامت EDS "76 معمولاً از بین رفتن رنگدانه رنگ در تخم‌ها و به دنبال آن تولید تخم‌های با پوسته نازک، پوسته نرم و حتی بدون پوسته است. تخم مرغ های با پوسته نازک و بدون پوست بسیار شکننده هستند و بنابراین ممکن است توسط جوجه ها خورده شوند و به عنوان بستر نادیده گرفته شوند. پوسته ها همچنین ممکن است خشن یا گچی باشند. سفیده تخم مرغ آبکی بوده و کاهش اندازه تخم مرغ نیز ممکن است دیده شود.

گله های مرغ آسیب دیده قادر نیستند به حداکثر تولید تخم برسند. کاهش تولید تخم مرغ می تواند تا 40درصد باشد. جوجه های مبتلا ممکن است اسهال گذرا، کم خونی و از دست دادن اشتها را نشان دهند. افزایش مرگ و میر مشاهده نمی شود.  

ضایعات به دستگاه تناسلی مرغ تخمگذار محدود می شود. اینها ممکن است شامل تخمدان های غیرفعال و مجرای تخمدان کوچک، تورم و ترشح سفید در غده پوسته باشد. بزرگ شدن طحال نیز ممکن است مشاهده شود.

EDS "76 را می توان تا حد زیادی از سایر بیماری های طیور، مانند آنفولانزای پرندگان، برونشیت عفونی و بیماری نیوکاسل، تنها با یافته های بالینی متمایز کرد. با این حال، آزمایش های آزمایشگاهی مناسب هنوز برای رفع شک و تردید برای تشخیص قطعی مورد نیاز است.
آزمایشات سرولوژیکی می‌تواند تعیین کند که آیا مرغ دارای آنتی‌بادی علیه EDS "76 است که نشان می‌دهد آنها آلوده شده‌اند. این فقط برای جوجه های واکسینه نشده امکان پذیر است زیرا واکسیناسیون یا عفونت هر دو باعث وجود آنتی بادی می شوند. آزمایش‌های رایج انتخابی شامل مهار هماگلوتیناسیون، سنجش ایمونوسوربنت ( الیزا ) مرتبط با آنزیم و خنثی‌سازی سرم است.
استفاده از پرندگان نگهبان (پرندگان حساس غیر واکسینه) در گله ها نیز برای تشخیص زودهنگام و آزمایش هماگلوتیناسیون مفید است. این یک روش معمول برای نظارت بر ویروس های طیور است.
شناسایی ویروس را می توان با آزمایش مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلیمراز نیز شناسایی کرد.

هیچ درمانی برای EDS "76 وجود ندارد، اما راه هایی وجود دارد که از طریق آنها می توان از آلوده شدن جوجه ها به EDS "76 جلوگیری کرد.
بهداشت:
تمیز کردن همه مناطق، مانند مناطق پرورش و تخمگذار، و تجهیزات ممکن است خطر ابتلا به EDS "76 را کاهش دهد. سینی های تخم مرغ مشترک باید قبل از استفاده تمیز و ضد عفونی شوند. گله های سالم و غیر آلوده باید جدا از پرندگان آلوده و میزبان طبیعی ویروس نگهداری شوند. آب بالقوه آلوده نیز باید کلر شود.[1]
واکسیناسیون:
یک واکسن غیرفعال با کمک کمکی روغن می تواند تجویز شود و ثابت شده است که برای جلوگیری از علائم بالینی بیماری به طور قابل قبولی موفق است. این واکسن قبل از شروع تخم گذاری مرغ ها معمولا بین 14 تا 20 هفتگی تزریق می شود. چندین واکسن موجود است: Izovac EDS، Nobilis EDS، AVIVAC-EDS-76 و سایر واکسن های EDS "76 موجود .

 

 

 

 

 

CHEMOSIS : تورم ملتحمه

 

 تورم ملتحمه بدون علائم التهاب یا تحریک به عنوان کموزیس شناخته می شود. این نشانه دیر بار  بعبارتی اضافه بار مایعات بدن است. تشخیص علائم اولیه مانند افزایش تعداد تنفس و  تقلایی تنفسی و افزایش صداهای تنفسی (مثلاً تروق) یا وجود ترشحات شفاف بینی بر عهده متخصصان دامپزشکی است.

اضافه بار مایعات یکی از عوارض عمده مایع درمانی است و می تواند منجر به ادم ریوی، آسیت و ادم محیطی با پتانسیل ایجاد سندرم کمپارتمان شود.
بیمارانی که در حین دریافت مایع درمانی دچار تاکی پنیک می شوند، ترشحات شفاف  از بینی داشته یا در سمع قفسه سینه  اصوات کراکلی ( ترق و تروق ) قابل شنود دارند  باید مشکوک به هیدراتاسیون بیش از حد باشند. در صورت مشاهده این علائم، به ویژه در ترکیب با افزایش وزن بدن، مایع درمانی IV باید متوقف شود و دامپزشک باید فوراً مطلع شود.
کیموز (تورم ملتحمه) نشانه دیربار اضافه بار مایعات است و نیاز به درمان فوری دارد، از جمله قطع مایعات داخل وریدی و تجویز بالقوه داروهای ادرارآور. 

 

 

 

 

 بیمار گربه سان 15 ساله مخلوطی است که با شکایت بی اشتهایی یک روزه  به درمانگاه  ارجاع داده شده .بیمار تب دار بوده، و دمای 40.2 درجه را نشان داده می دهد. آزمایش خون آزوتمی خفیف، کراتینین 2.5mg/dL را نشان  می دهد . در سونوگرافی شکم اتساع یک طرفه لگن راست، کانتور نامنظم کلیه راست، قشر کلیوی با هیپراکوی خفیف، بافت چربی هیپراکوی پریرنال با حالب راست غیر انسدادی طبیعی قابل مشاهده است. این یافته ها با پیلونفریت سمت راست مطابقت دارد. کلیه چپ از نظر سونوگرافی در محدوده طبیعی قرار دارد. 

 

 

 

 

برای مشاهده  فیلم سونوگرافی بر روی تصویر فوق کلیک فرمایید.

 

 

DCAD در رژیم غذایی گاو: افزایش سلامت و بهره وری

 

 

 DCAD مخفف عبارت Dietary Cation and Anion Difference ، بعبارتی اختلاف آنیونی کاتیونی جیره غذایی عاملی حیاتی در حفظ سلامت و عملکرد بهینه در گاوها است. در این  نوشته کوچک سعی شده تا سرفصل وار  به اهمیت و فواید آن بپردازیم.

 اساسا چرا کاتیونها: Na+، K+، Ca++، Mg++  و آنیونها: Cl-، HCO3-، SO2-، PO4- و از این رو  DCAD در رژیم غذایی گاو مهم است؟

مطالعات نشان داده است گاوهایی که دارای رژیم غذایی سرشار از آنیون  و فقیر از کاتیون ها هستند، به خصوص در نزدیکی زایمان، کمتر به تب شیر مبتلا می شوند. علاوه بر این، DCAD مثبت تأثیر مطلوبی بر مصرف ماده خشک و تولید شیر پس از زایمان دارد. از سوی دیگر، DCAD منفی قبل از زایمان به جلوگیری از هیپوکلسمی در حین زایمان کمک می کند. هیپوکلسمی یا سطوح پایین کلسیم خون می تواند گاوها را مستعد ابتلا به اختلالات مختلفی از جمله احتباس غشاهای جنینی، کتوز و جابجایی شیردان و غیره کند.

حفظ تعادل ظریف: سیستم های بدن بطور خستگی ناپذیری در جهت حفظ تعادل اسیدی-بازی و الکترولیتی فعالیت می کنند. حفظ تعادل و غلظت یونی  300 میلی مول برای تامین یکپارچگی بهینه در سلول بسیار مهم است. بنابراین، مجموع کاتیون ها و آنیون ها باید به این مقدار اضافه شود. آنزیم ها در این شرایط بهترین عملکرد را دارند.

رابطه DCAD و تب شیر: هورمون پاراتیروئید (PTH) نقش حیاتی در تنظیم سطح کلسیم دارد. کلسیم را از استخوان ها به خون منتقل می کند، اما تنها زمانی که غلظت خونی کاتیون  کم و غلظت  خونی آنیون بالا باشد. با اجرای یک DCAD منفی (حالت اسیدی) قبل از زایمان، هدف ما افزایش فعالیت PTH است. این رویکرد همچنین بر سنتز ویتامین‌های A، D3 تأثیر مثبت می‌گذارد و تضمین می‌کند که از ذخایر کلسیم استخوان برای کاهش احتمال هیپوکلسمی استفاده شود. علاوه بر این، استفاده از DCAD منفی می تواند زمان دفع غشای جنین را کوتاه کند.

مزایای پس از زایمان: اجرای DCAD مثبت پس از زایمان نتایج مثبتی مانند افزایش مصرف ماده خشک و کل مواد جامد در تولید شیر را نشان داده است. این  راهبرد می تواند به طور قابل توجهی بهره وری کلی را افزایش دهد.

 

 

 

ارزش سی تی در طب اورژانس چیست؟

 در شرایط اضطراری، شگردهای  احیاء بخشی باید سریع انجام شود.  لازمه حصول به این امر همچنین شامل تشخیص سریع و هدفمند برای درمان بیشتر است.
  CT فوریتی بیشتر به معنای استفاده از CT در شرایط بحرانی است.  هدف اصلی، انجام  سریع درمانی هدف مند  و موثر با ارائه پیش‌آگهی لازم جهت تصمیم گیری برای تداوم درمان یا در صورت ضرورت پایان دادن به حیات دردمند حیوان. در مواقع فوریت های دامپزشکی، سونوگرافی ( تست نقطه مراقبت با پروتکل های A-FAST و T-FAST) یا رادیوگرافی اقدامات تشخیصی اولیه ارجحیت دار هستند.  CT به عنوان یک ابزار تشخیصی دقیق تر اغلب در دسترس نیست.  همچنین  پرسنلی آموزش دیده و مجرب 24/7 در دسترس نیستند.  علاوه بر این، در شیوه تشخیصی فوق بیهوشی بیشتر مورد نیاز است که در شرایط بحرانی خطر را افزایش می دهد.  محدودیت های هزینه و   سازگاری مالک، استفاده از CT را در شرایط اضطراری محدود می کند.
 با این حال، زمانی که سی تی اورژانسی به طور معمول انجام شود، اجرای آن سریع ، قابل اعتماد و آسان است و می تواند روش تشخیصی انتخابی برای بیماران به شدت  آسیب دیده (به عنوان مثال، آسیب مغزی تروماتیک) باشد.  بدلیل  افزایش دسترسی به گزارش زمانی  مربوط به فراهم کنندگان تله رادیولوژی خارجی، استفاده از سی تی اورژانسی در مراکز دامپزشکی نیز افزایش یافته است. 

 

مراحل و عملکرد سی تی اسکن اورژانسی

هنگامی که بیماران در مراجعه با درمانگاه  بدحال هستند، مانند درمواقع آسیب های ضربه ای یا موارد  مبتلا به تنگی نفس، ثبیت عملکردهای قلبی عروقی و تنفسی همیشه بر تشخیص های بعدی اولویت دارد. اگر شرایط بالقوه تهدید کننده زیستی، مانند شوک یا هیپوکسمی وجود داشته باشد، ابتدا باید درمان شوند! سپس تشخیص تصویربرداری باید در اسرع وقت انجام شود، اگرچه زمان بندی به شدت به وضعیت و ثبات بیمار بستگی دارد. آماده سازی بیمار سی تی اسکن معمولاً تحت بیهوشی عمومی یا آرامبخش عمیق انجام می شود. بنابراین، همچنین به منظور  دست یابی به کیفیت تصویری بهینه و عملکرد ملایم CT، معاینات هماهنگ و برنامه ریزی شده مناسب به ویژه در بیمار اورژانسی باید  بعمل آید. قبل از القای بیهوشی، اولین قدم در تثبیت، همیشه پایین آوردن وضعیت خطر ASA است. روش های مورد استفاده بستگی به بیماری دارد و می تواند شامل اکسیژن رسانی، توراسنتز، انفوزیون شوک، تزریق خون، دیورتیک ها و بی دردی کافی باشد. در بیماری فضای پلور باید دقت ویژه ای داشت، زیرا در صورت وجود تنگی نفس، همیشه باید قبل از بیهوشی، توراسنتز انجام شود. در موارد پنوموتوراکس، در صورت امکان باید از تهویه مکانیکی خودداری شود و در صورت لزوم، قبل یا در ابتدای بیهوشی، لوله درناژ توراسیک قرار داده شود. از آنجایی که بیماران سی تی اورژانسی معمولاً بیماران بسیار بحرانی هستند (مانند شوک، کم خونی، سپسیس، دیسترس تنفسی)، خطر بیهوشی نیز بیشتر است. اگر از ماده حاجب استفاده می شود، باید مراقب بود که بیمار به خوبی بارگذاری  حجمی شده و هیدراته شود. در غیر این صورت، خطر کنتراست ناشی از آسیب حاد کلیوی افزایش می یابد. واکنش های آنافیلاکتیک، به ویژه تهدید کننده در بیماران ناپایدار قلبی عروقی، باید به عنوان یک عارضه جانبی استفاده از ماده حاجب در نظر گرفته شود. در موارد نارسایی احتقانی قلب، حجم ماده حاجب یا محلول فلاشینگ نیز به افزایش وضعیت حجم داخل عروقی کمک می کند و بنابراین ممکن است احتقان و تنگی نفس را بدتر کند.

 

تفاوت بین "سی تی بیدار" و "سی تی بیهوشی" چیست؟
مزیت اصلی بیهوشی این است که حرکت خود به خودی بیمار متوقف شده و  حالت گماری بهینه امکان پذیر است. برای تصاویر قفسه سینه یا شکم، حبس تنفس دمی تحریک شده (تصاویر آپنه) نیز امکان پذیر است.
هر چه انحرافات سیستمیک مانند افت فشار خون یا تنگی نفس، بیهوشی عمومی، اعمال کنتراست و حبس نفس شدیدتر باشد، به دلیل تأثیر منفی بر فشار خون و اکسیژن رسانی، بیمار را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. به همین دلیل است که گاهی اوقات معاینات سی تی بیهوشی بدون بیهوشی به خصوص در بیماران اورژانسی انجام می شود.
برای انجام معاینات سی تی بیدار، به خصوص بیماران کوچک مانند گربه ها یا سگ های کوچک، یک سبد گربه با پتو یا یک وسیله پلاستیکی بنام تله موشی  برای قرار دادن حیوان روی میز سی تی و به حداقل رساندن حرکت استفاده می شود. پتو و سایر مواد پد برای بسته بندی، بی حرکت کردن و مهار بیمار استفاده می شود.

 نشانگر ها برای سی تی  بیدار عبارتند از:
- بیماران بسیار ناپایداری که به تشخیص سریع بیشتر وابسته هستند.

- بیمارانی که تا حدی به شدت آسیب دیده اند.

- بیماران که در  اغما هستند.

با این حال، بیهوشی به طور کلی ارجحت داشته  و تثبیت قبل از بیهوشی تا آنجا که ممکن است یک پیش نیاز است.

 

نشانگر های برای CT اورژانسی. 

سی تی در بسیاری از شرایط نسبت به سایر روش های تصویربرداری برتری دارد. در مقایسه با رادیوگرافی، CT تصویربرداری دقیق تری از ساختارهای بدن  داشته و همچنین نمای کلی بهتری نسبت به سونوگرافی ارائه می نماید. سونوگرافی برای ارزیابی ساختار اندام های داخلی مناسب تر است.

 توموگرافی کامپیوتری روش انتخابی در موارد زیر است:

ضربه به سر: افزایش فشار داخل جمجمه یا خونریزی، کمک به برنامه ریزی جراحی، تصمیم گیری برای یا علیه رفع فشار

 درجه بندی سی تی کورت (KCTS): یک شاخص  درجه بندی مبتنی بر CT پیش آگهی دهنده برای سگ ها و گربه ها است که بر اساس یافته های غیر طبیعی در سی تی اسکن پس از آسیب تروماتیک مغزی معین می شود . KCTS می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی اضافی برای پیش بینی قابلیت بقا استفاده شود. اما نباید به تنهایی برای تصمیم گیری در مورد  معدوم سازی  استفاده شود. دوره بالینی مهمتر از نمره فوق است!

پلی تروما: کدام ساختارها درگیر هستند؟ این جستار تا حدی به عنوان بخشی از تریاژ ، همچنین به عنوان CT بیدار انجام می شود، همچنین با منظور یک ارزیابی فوری ضروری است

ترومبوآمبولی ریه: (CT به عنوان تنها روش قابل اعتماد)

پیچ خوردگی لوب ریوی: (CT به عنوان تنها روش قابل اعتماد)

ترومای ستون فقرات

ضربه زدن

  جراحات  ناشی از نیش و ابزار ها: ارزیابی وسعت، شناخت ساختارهای درگیر و برنامه ریزی جراحی

جستجوی  جسم خارجی، به عنوان مثال، جراحات چوبی

شفاف سازی  اختلال تنفسی (نامشخص) - تامین اکسیژن همیشه ضروری است و گزینه CT بیدار به دلیل آثار غیر واقعی بر تنفسی (حرکت) به سختی برای دیسترس تنفسی مناسب است. بنابراین، گزینه تهویه مکانیکی یا اکسیژن درمانی فشرده باید در طول و بعد از CT  انتخاب گردد.

 

 نشانگرهای بیشتر برای سی تی اورژانسی می تواند به شرح زیر باشد:

 
- بیماری های عصبی
 پارزی، فلج (به عنوان مثال روشن شدن یک دیسکوپاتی)

شکستگی های مهره: تشخیص و ارزیابی میزان و برنامه ریزی جراحی

اختلالات تشنجی (مانند تشنج خوشه ای)

مننژیت
 اگرچه MRI  انتخابی ترجیحی برای تغییرات بافت نرم در مغز است،ولی استفاده از CT اغلب به دلیل کمبود تجهیزات یا زمان لازم ، ترجیح داده می شود.

-  شکم
 غربالگری متاستازی در بیماران نئوپلازی (مثلاً تومور طحال یا کبد)

ارزیابی بیماران سپتیک، غربالگری از نظر منبع سپسیس و ارزیابی میزان یا تعیین تغییرات قابل توجه

پروراندن ایده های تشخیصی در خصوص  وجود  ادرار در محوطه شکمی .

 

اجسام خارجی رتروبولبار
 ارزیابی ساختارها و وسعت عمیق  مربوطه اغلب در سونوگرافی دشوارتر است، در حالی که غربالگری جسم خارجی اغلب در سی تی آسان تر است.
 نتیجه گیری
 در درجه اول به معاینه بالینی و سونوگرافی و رادیوگرافی نقطه مراقبت تکیه کنید. فقط به این دلیل که امکان پذیر است به سراغ سی تی نروید. CT باید به سؤالات خاصی پاسخ دهد و رویکردی "بیایید ببینیم چه می یابیم" نباشد.  کل ناحیه مورد نظر را اسکن کنید، اما اساسا سی تی تمام بدن را اجرا نکنید.  هدف از CT اورژانسی پایبندی به اصول اولیه و کوتاه نگه داشتن زمان بیهوشی تا حد لازم است. از بیهوشی عجولانه بدون مقید سازی  کافی باید اجتناب شود، زیرا این امر می تواند باعث عوارض شدید و مرگ بیمار شود.CT می تواند اطلاعات جامع تری را ارائه دهد.  همچنین ممکن است به کاهش  ضایعات از دست رفته کمک کند.