Dr.javanroodi case report

بیماری خراش گربه
 بیماری خراش گربه  یک بیماری است که توسط یک باسیل گرم منفی درون سلولی به نام Bartonella henselae ایجاد می شود.
- این بیماری غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهد، بدین صورت  که ناحیه در معرض خراش یا گاز  گرفتگی گربه که  توسط عروق لطفی آن غده  درناژ می شود، تحت تاثیر قرار گرفته و باعث لنفادنوپاتی منطقه ای می شود.
- ناقل بیماری گربه هایی هستند که باکتری را از گاز گرفتن کک گربه (Ctenocephalides felis) و باکتریمی بعدی به دست می آورند.
- گربه در آن زمان علامتی ندارد.  کشت B. henselae دشوار است اما با روش های سرولوژیکی یا PCR قابل تشخیص است.
- عفونت ممکن است از ابتدا با گاز گرفتن یا بزاق عفونی از طریق پوست خراشیده حاصل شود.
- عفونت، غدد لنفاوی تخلیه کننده ناحیه تلقیح شده را تحت تأثیر قرار می دهد، معمولاً از خراش یا گاز گرفتن یک گربه جوان حاصل می شود.

 - در موارد خفیف ممکن است نیازی به درمان نباشد.

 - مراقبت های حمایتی، از جمله داروهای ضد تب و ضد التهاب، علاوه بر کمپرس گرم در محل تلقیح، ممکن است تنها چیزی باشد که لازم است.
 - در تظاهرات خفیف تا متوسط در بیماران دارای ایمنی کافی، ممکن است یک دوره آزیترومایسین اندیکاسیون شود.

  چگونه مرگ جوجه های گوشتی را از هفته پنجم به دلیل استرس گرمایی متوقف کنیم؟

 درک مقوله استرس گرمایی در پرندگان به ویژه جوجه های گوشتی به مدیریت و بهبود عملکرد گله و هوای گرم کمک می کند.
 جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی باید تغییرات فیزیولوژیکی حیاتی را انجام دهند.  مصرف خوراک کاهش می یابد و مصرف آب افزایش می یابد.  تنظیم رژیم غذایی می تواند به کاهش تولید گرمای متابولیک و حفظ مصرف مواد مغذی کمک کند.  دریافت انرژی و تعادل اسید آمینه در استرس گرمایی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.  تامین تهویه کافی و تحریک مصرف آب ضروری است.  به حداقل رساندن فعالیت پرندگان در گرمترین نقاط روز بار گرما را کاهش می دهد.  روزه داری کنترل شده مفید است و معمولاً باعث افزایش  توانمندی تثبیت زیستمندی جوجه های گوشتی در طول استرس گرمایی می شود.
 استرس گرمایی اثر ترکیبی دما و رطوبت نسبی هوا بر پرنده است.  این مقوله به عنوان دمای موثر شناخته می شود.  افزایش رطوبت هوا در هر دمایی باعث افزایش ناراحتی پرنده و استرس گرمایی می شود.  مرغداران باید دما و رطوبت را در محل خود به دقت کنترل کنند.
 دوره های دمای بالای محیطی که اغلب با رطوبت نسبی بالا همراه است، در ماه های تابستان رایج است.
 استرس گرمایی می تواند عمیقاً بر بهره وری گله تأثیر بگذارد.  در دماهای محیطی بالای 33 درجه سانتیگراد، مرگ و میر بالا و تلفات زیاد تولید به آسانی مشهود است، اما در دماهای نه چندان  شدید، استرس گرمایی اغلب به عنوان دلیلی برای رشد ضعیف در جوجه های گوشتی نادیده گرفته می شود.
 تولید گرمای بدن  در جوجه های گوشتی  موجب غیر فعال ، بی حال  شدن و  کاهش مصرف خوراک پرنده شده و در نتیجه پدنده وزن زیادی را در مدت زمان کوتاهی از دست می دهند.
پدیده های تابش، همرفت و رسانایی با هم اتلاف حرارت محسوس نامیده می شوند.   محدوده یا همان حوزه حرارتی خنثی( ترمو نوترال زون) مرغ معمولاً بین 18 تا 25 درجه سانتیگراد است.  در این محدوده دما، از دست دادن حرارت محسوس برای حفظ دمای طبیعی بدن پرنده  به میزان41 درجه سانتیگراد کافی است.
 در دماهای بالاتر از محدوده حرارتی فوق، پرنده باید ، انرژی خود را صرف حفظ دمای طبیعی بدن و فعالیت های متابولیکی کند.  این انرژی مصرف شده برای حفظ دمای بدن نتیجتا  از روند رشد منحرف گشته و سبب افت  عملکرد و کار آیی پرنده می شود.
 در دمای محیطی بالا، پرندگان شروع به تنفس سریع، کم عمق و با دهان باز می کنند که به آن رفلکس گولار می گویند تا تبخیر آب از دستگاه تنفسی را افزایش دهد.  هنگامی که نفس نفس زدن نمی تواند دمای بدن را حفظ کند، جوجه های گوشتی بی حال می شوند، سپس به کما رفته و ممکن است بمیرند.
 گله هایی که قبلاً با دمای بالا سازگار نشده بودند، معمولاً بیشترین ضرر را در تولید و تلفات متحمل می شوند.  پرندگان جوانی که در معرض دماهای بالای محیطی قرار می‌گیرند، به دلیل تولید پروتئین‌های شوک حرارتی، در مراحل بعدی زندگی مقاوم‌تر به گرما هستند.»  

"پنومونی در گوساله شیری
 ذات الریه در گوساله های شیری یک نگرانی قابل توجه در صنعت دام است.  این یک بیماری تنفسی است که با التهاب ریه ها و راه های هوایی مشخص می شود که اغلب در اثر عفونت های ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود.  ذات الریه می تواند تأثیر شدیدی بر سلامت، رشد و بهره وری کلی گوساله داشته باشد.
 علل ذات الریه در گوساله های شیری: عوامل عفونی: پنومونی می تواند توسط عوامل عفونی مختلف، از جمله ویروس هایی مانند ویروس سنسیشیال تنفسی گاوی (BRSV)، ویروس پاراآنفلوآنزا-3 (PI3) و ویروس اسهال ویروسی گاوی (BVDV) ایجاد شود.  عوامل باکتریایی مانند Mannheimia haemolytica، Pasteurella multocida و Mycoplasma spp.  همچنین می تواند به ذات الریه کمک کند.

 استرس: گوساله ها زمانی که تحت استرس قرار می گیرند بیشتر مستعد ابتلا به ذات الریه هستند.  عوامل استرس زا می تواند شامل تغییرات آب و هوا، حمل و نقل، ازدحام بیش از حد، تهویه ضعیف و تغذیه ناکافی باشد. 

سرکوب سیستم ایمنی: ضعف سیستم ایمنی به دلیل عواملی مانند مصرف ضعیف آغوز، تغذیه ناکافی و سایر بیماری ها می تواند گوساله ها را مستعد ابتلا به ذات الریه کند.

 شیوه‌های مدیریتی: شیوه‌های مدیریتی ضعیف، مانند بهداشت نامناسب، مسکن نامناسب و تهویه ضعیف، می‌تواند محیطی مساعد برای گسترش پاتوژن‌های ایجادکننده ذات‌الریه ایجاد کند.
 علائم و نشانه های ذات الریه در گوساله های شیری: سرفه کردن تنفس سریع یا سخت ترشحات بینی (ممکن است شفاف شروع شود و غلیظ تر و رنگی تر شود) افزایش دمای بدن کاهش اشتها بی حالی گوش های افتاده افزایش ضربان قلب
 

پیشگیری و مدیریت:

 مدیریت آغوز: اطمینان از اینکه گوساله ها در مدت کوتاهی پس از تولد آغوز کافی دریافت می کنند برای ایجاد ایمنی و کاهش خطر ابتلا به ذات الریه بسیار مهم است. 

تغذیه مناسب: ارائه تغذیه مناسب، از جمله شیر با کیفیت بالا یا جایگزین شیر، به حمایت از رشد گوساله و عملکرد سیستم ایمنی کمک می کند. 

بهداشت و مسکن: شرایط مسکن تمیز و دارای تهویه مناسب را برای به حداقل رساندن استرس و قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری زا حفظ کنید. 

واکسیناسیون: برای تهیه یک برنامه واکسیناسیون با هدف قرار دادن عوامل ایجاد کننده ذات الریه مشترک با دامپزشک مشورت کنید.  واکسیناسیون می تواند به تحریک سیستم ایمنی گوساله و کاهش شدت عفونت کمک کند.

 جداسازی: گوساله های بیمار را جدا کنید تا از سرایت بیماری به گوساله های سالم جلوگیری شود.

 کاهش استرس: عوامل استرس زا مانند تغییرات ناگهانی در محیط، نوسانات دما و ازدحام بیش از حد را به حداقل برسانید. 

تشخیص و درمان زودهنگام: گوساله ها را از نظر هرگونه نشانه ای از بیماری از نزدیک تحت نظر بگیرید و در صورت مشکوک شدن به ذات الریه، فوراً به دامپزشکی مراجعه کنید.  درمان زودهنگام می تواند شانس بهبودی را افزایش دهد. به یاد داشته باشید که اقدامات مدیریتی مؤثر، اقدامات ایمنی زیستی، و رابطه کاری خوب با دامپزشک، مؤلفه‌های کلیدی در پیشگیری و مدیریت پنومونی در گوساله‌های شیری هستند.» 

"گوردون ستتر 3 ماهه با بلفاریت و برآمدگی های برجسته و تورم در اطراف پوزه به کلینیک مراجعه نموده.  مالک مدعی شروع ناگهانی تورم شد
 "این یک واکنش آلرژیک نبود"
 درمان به مدت 2 هفته تجویز شد و می توانید نتیجه را در زیر مشاهده کنید"

برای مشاهده ویدیوی  روی تصویر کلیک فرمایید

"امروز  می خواهیم با شما در مورد  بیماری مینی کیس ما صحبت کنیم.  بیمار یک بوردر کولی 7 ماهه است که دچار سنکوپ و عدم تحمل ورزش است. در طول معاینه فیزیکی، هیچ سوفلی مشاهده نشد و غشاهای مخاطی کمی سیانوتیک به نظر می رسید. پرتونگارههای ایکس از قفسه سینه  کاردیومگالی را نشان دادند که عمدتاً بر روی  حفرات سمت راست را متأثیر می نمود، و الکتروکاردیوگرام سطحی مورفولوژی بلوک شاخه راست را نشان می‌دهد.
  تصاویر اولتراسوند، در حالت دو بعدی، اتساع محسوس حفره های راست، همراه با مقداری هیپرتروفی متحدالمرکز بطن راست را نشان می دهد.
  داپلر رنگی جریان آرام را مشخص می کند که از بطن راست به بطن چپ از طریق نقص در سپتوم بین بطنی هدایت می شود.  در تصویر با رنگ زرد و با فلش قرمز مشخص شده است.  با داپلر پالسی حداکثر سرعت 1.9 متر بر ثانیه ثبت می شود که نشان دهنده فشار بسیار بالا در بطن راست است.
  همانطور که در تصاویر مشاهده می شود، در طول مطالعه، تنگی دریچه ریوی رد می شود.
  با بررسی سپتوم بین دهلیزی با داپلر رنگی، یک جریان آرام با سرعت کم تشخیص داده می شود که از دهلیز چپ به دهلیز راست، از طریق یک نقیصه کوچک در آن هدایت می شود، که نشان می دهد دهلیز چپ همچنان دارای فشار بالاتر از دهلیز چپ است. دهلیز راست  در تصویر با رنگ سفید و با فلش آبی مشخص شده است.
  در سطح دریچه سه لتی، یک جریان برگشتی با حداکثر سرعت 4.27 متر بر ثانیه با داپلر رنگی شناسایی می شود که نشان دهنده افزایش محسوس فشار ریوی است.
  گمان می رود که این بیمار از سندرم آیزنمنگر ثانویه به وضعیت گردش بیش از حد ریوی به دلیل نقص در سپتوم بین بطنی رنج می برد.

برای مشاهده ویژگی های  محصول فوق بر روی تصویر کلیک فرمایید.