case report
یک راسوی اهلی جوان پس از دو روز بی حالی، بی اشتهایی و اسهال مراجعه کرد.
تشخیص تفریقی: در این بیمار موارد قابل فرض شامل جسم خارجی در دستگاه گوارش، عفونت، انگل، بیماری متابولیک و نو پلاسم دستتگاه گوارشی و روده می باشند.
رهیافت تشخیصی: رادیوگرافی با حاجب جانبی شکم گرفته می شود (شکل). اغلب، اجسام خارجی دستگاه گوارش در طول معاینه فیزیکی قابل لمس است. در بیشتر مواقع رادیوگرافی حاجب ضروری نیست.
تشخیص با پرتونگاری: اجسام خارجی رادیواپاک در روده کوچک مشهود است.
نکته: بلع اجسام خارجی در موش های زیر یک سال بیشتر دیده می شود. به نظر می رسد که موش های مسن تر مواد خارجی را نمی خورند.
پیشنهاد درمانی: جراحی اکتشافی شکم با لمس دقیق کل دستگاه گوارش از جمله معده انجام می شود. این اجسام خارجی دیگر را که در رادیوگرافی قابل مشاهده نیستند تشخیص می دهد. اگر جسم خارجی در معده باشد، گاستروتومی معمولی انجام می شود. اگر جسم در مجرای روده باشد و نتوان آن را به معده «دوشید»، انتروتومی انجام می‌شود.
اقدام جراحی: قسمتی از روده حاوی جسم خارجی با بسته بندی آن با گاز اسفنجی مرطوب شده یا پدهای لاپاراتومی بیرون زده و جدا می شود. محتویات روده به آرامی از محل دوشیده می شود، با کمک یک دستیار که روده را می بندد. در غیاب دستیار از «پین‌های بابی» استریل شده (ایالات متحده) یا گیره‌های مو استفاده می‌شود. یک برش در قسمت قدامی روده درست در قسمت انتهایی جسم خارجی ایجاد می شود و جسم خارجی از طریق این سوراخ خارج می شود. هر روده نکروزه در صورت وجود برداشته می شود و بافت سالم آناستوموز می شود. در صورت وجود عفونت شدید، روده با یک بخیه غیرقابل جذب 5-0 بسته می شود. در غیر این صورت می توان از مواد بخیه مصنوعی قابل جذب تک رشته ای استفاده کرد. استفاده از کتگوت کرومیک توصیه نمی شود. روده شسته می شود و در شکم جایگزین می شود. دستکش های استریل و ابزار جراحی تعویض می شوند و شکم با نمک استریل گرم شسته می شود. شکم با بخیه قابل جذب مصنوعی 4-0 یا 5-0 بسته می شود.
12 تا 24 ساعت پس از جراحی، بیمار با شیر تغذیه می شود. پریتونیت به ندرت عارضه جسم خارجی دستگاه گوارش در راسوها است. در صورت مشاهده پریتونیت، محنوای شکم برای باکتری های هوازی و بی هوازی کشت داده می شود، به میزان زیادی شستشو داده می شود و بسته به شدت بیماری با قرار دادن درناژ درمان می شود یا به صورت شکم باز باقی می ماند.
در صورت وجود پریتونیت، آنتی بیوتیک ها بر اساس نتایج کشت تجویز می شوند. در غیر این صورت، پس از جراحی، یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف به بیمار داده می شود. راسوها باید در قفس نگهداری شوند، مگر اینکه تحت نظارت باشند، در غیر این صورت آنها اجسامی را می بلعند که باعث انسداد دستگاه گوارش می شود.
پیش آگهی بیماری: اگر روده نکروزه نباشد و پریتونیت شدید نباشد، پیش آگهی عالی است.