بیماری پوست قلنبگی.LUMPY SKIN DISEASE
با توجه به مشاهده و تایید بیماری پست قلنبگی در نواحی از استان و نظر به تاکید برخی از همکاران خلاصه از این بیماری خدمت دوستان ارائه می گردد.
(طبیعت بیماری)
بیماری پوست قلنبگ یک بیماری ویروسی حاد در گاو بوده که با برآمدن فورانی گرهک های پوستی با ابعاد متنوع مشخص می شود.
طبقه بندی
در لیست بیماری اخطار کردنی گروه الف
دامهای حساس
این بیماری تنها گاو را مبتلای می نماید، اگر چه 5 مورد در گاومیش های آبی آسیایی نیز دیده شده. گاو های اروپایی(بوس تاروس) نسبت به نوع زبو (بوی ایندیکوس) حساس تر هستند. نژاد های شیری همچون جرزی، گرونزی و آیرشایر بویژه حساس هستند.
توزیع و انتشار بیماری
بیماری در آفریقا ، صحرا جنوبی و ماداگاسکار می توان دید. در سال 1988بیماری در مصر دیده شد و به فلسطین کشیده شده که در آنجا ریشه کن گردید(تنها کشوری که این کار را کرده).
نشانه های بالینی
بیماری با تب، آبریزش چشمی، افزایش ترشحات بینی، کاهش اشتها، کاهش تولید شیر واکراه در حرکت و افسرگی آغاز می شود.بدنبال این نشانه ها گرهک های پوستی که ممکن است تمامی سطح بدن را بپوشاند بطور فورانی ظاهر می شوند. این گرهک ها را در هر بخشی از بدن می توان یافت ولی بیشتر بر روی سر و گردن ، میان دوراه، پستان و پاها می توان دید.این گرهک ها 0/5 تا 7 سانتی متر قطر داشته به آرامی برجسته شده و تمام ضخامت پوست را در بر می گیرند. غدد لنفاوی موضعی بزرگ و متورم می باشند. گاوهای بالغ کمتر در نتیجه این بیماری تلف می شوند. به هر حال دوره طولانی از سستی وجود دارد که منجر به افت تولید می شود. تا 10 درصد از گوساله ها مبتلا ممکن است تلف شوند. گاوهای آبستن نیز ممکن است دچار سقط شوند.
یافته های کالبد گشایی(در منطقه تازه درگیر شده ;کالبد گشایی توصیه نمی شود)
گرهک ها در بافت های زیر جلدی ، عضلات و فاسیای عضلانی دیده می شوند. مغز این گرهک ها نکروزه و صورتی مایل به خاکستری است. همچنین ممکن است که این گرهک ها در طول بینی و حلق، نای ، نایژه ، ریه ها ، شکمبه ، شیردان ، قشر کلیه ، بیضه ها و رحم نیز دیده شوند.
تشخیص تفریقی
عفونت پوستی هرپس ویروسی
ازدیاد حساسیت نوری
گزش های حشرات
استرپتوتریکوزیس
سل پوستی
نمونه های مورد نیاز برای تشخیص
تشخیص احتمالی با مشاهده نشانه های بالینی ممکن می باشد. برای تایید بیماری نمونه های ذیل بایستی اخذ شوند:
سرم، مایع گرهکی، دلمه ها ، نمونه های پوستی یا تراشه های پوستی،
در موارد کالبد گشایی نمونه های تازه در فرمالین ثابت شده ، و بایستی از ضایعات پوستی و ضایعات مجاری تنفسی و روده ای معدی اخذ گردند.
انتقال بیماری
ویروس های از جنس آبله گوسفندی در برابر عوامل غیر فعال کننده بسیار مقاوم بوده و به مدت طولانی بر روی بدن میزبان حیوانی و یا بیرون از آن رویش پذیر می مانند. روند انتقال این ویروس ها در صورت تماس مستقیم با حیوانات آلوده در سطح پایینی انجام شده ولی این شیوه راه اصلی انتقال بیماری نیست. تصور بر این است که بخش عمده آلودگی ها ناشی از انتقال حشرات باشد. انواع مختلفی از حشرات گزنده در این انتقال دخیل هستند. به نظر می رسد که این انتقال بیشتر مکانیکی باشد تا زیستی . ویروس همچنین در منی تا 22 روز بعد از عفونت حضور دارد.
خطر شروع بیماری
حرکت دامهای آلود اصلی ترین شیوه ای است که موجب انتشار بیماری به مناطق جدید می شود.
مایه کوبی و کنترل بیماری
واکسن تخفیف حد یافته ای از ویروس آبله گوسفندی موثر بر گوسفندان و بزها در کنیا تهیه شده. ایمنیت ناشی از این ویروس حد اقل تا دو سال و احتمالاً تا آخر عمر دام دوام دارد.
برای دریافت مقاله کامل روی لینک PDF زیر کلیک نمایید. 