Egg drop syndrome (EDS 76)

نشانگان افت تخم مرغ

 

  وقوع بیماری و گسترش آن : اگرچه  بیماری در جوجه ها در ایالات متحده گزارش نشده است ولی انتشاری جهانی دارد.  ویروس بیماری از اردک های مهاجر بی نشان در ایالات متحده جدا شده است.

گونه های حساس با بیماری: مرغ تخمگذار، اردک، مرغ دریایی. سن مبتلا: بزرگسال.

عامل مسبب بیماری: آدنوویروس پرندگان.

ویژگی های بیماری: دوره کمون 7-9 روز است. از دست دادن رنگ در تخم‌های رنگدانه‌دار، تخم‌های با پوسته نازک، پوسته نرم یا بدون پوسته و کاهش تولید تا 40 درصد. آلبومین آبکی و کاهش اندازه تخم مرغ. ممکن است بی‌اشتهایی، بی‌حالی و اسهال رخ دهد. 

سندرم افت تخم مرغ یک بیماری حاد تا مزمن است که پرندگان تخمگذار را تحت تاثیر قرار می دهد بعنوان مثال جوجه های تخمگذار، اردک ها و مرغ های دریایی.این بیماری توسط آدنوویروس پرندگان با طول 70-75 نانومتر ایجاد می شود. همه جوجه ها حساس هستند، اما  مرغهای با تخم قهوه ای بیشتر مستعد ابتلا هستند. ویروس می تواند به صورت عمودی از طریق تخم مرغ جنین دار انتشار یابد، همچنین قادر است از طریق راه های مدفوعی-دهانی و آب آلوده پخش شود. اردک‌های وحشی، غازها، مرغان دریایی، جغدها، لک‌لک‌ها، قوها و حواصیل می‌توانند ویروس را به صورت مکانیکی منتقل کنند. 

اولین علامت EDS "76 معمولاً از بین رفتن رنگدانه رنگ در تخم‌ها و به دنبال آن تولید تخم‌های با پوسته نازک، پوسته نرم و حتی بدون پوسته است. تخم مرغ های با پوسته نازک و بدون پوست بسیار شکننده هستند و بنابراین ممکن است توسط جوجه ها خورده شوند و به عنوان بستر نادیده گرفته شوند. پوسته ها همچنین ممکن است خشن یا گچی باشند. سفیده تخم مرغ آبکی بوده و کاهش اندازه تخم مرغ نیز ممکن است دیده شود.

گله های مرغ آسیب دیده قادر نیستند به حداکثر تولید تخم برسند. کاهش تولید تخم مرغ می تواند تا 40درصد باشد. جوجه های مبتلا ممکن است اسهال گذرا، کم خونی و از دست دادن اشتها را نشان دهند. افزایش مرگ و میر مشاهده نمی شود.  

ضایعات به دستگاه تناسلی مرغ تخمگذار محدود می شود. اینها ممکن است شامل تخمدان های غیرفعال و مجرای تخمدان کوچک، تورم و ترشح سفید در غده پوسته باشد. بزرگ شدن طحال نیز ممکن است مشاهده شود.

EDS "76 را می توان تا حد زیادی از سایر بیماری های طیور، مانند آنفولانزای پرندگان، برونشیت عفونی و بیماری نیوکاسل، تنها با یافته های بالینی متمایز کرد. با این حال، آزمایش های آزمایشگاهی مناسب هنوز برای رفع شک و تردید برای تشخیص قطعی مورد نیاز است.
آزمایشات سرولوژیکی می‌تواند تعیین کند که آیا مرغ دارای آنتی‌بادی علیه EDS "76 است که نشان می‌دهد آنها آلوده شده‌اند. این فقط برای جوجه های واکسینه نشده امکان پذیر است زیرا واکسیناسیون یا عفونت هر دو باعث وجود آنتی بادی می شوند. آزمایش‌های رایج انتخابی شامل مهار هماگلوتیناسیون، سنجش ایمونوسوربنت ( الیزا ) مرتبط با آنزیم و خنثی‌سازی سرم است.
استفاده از پرندگان نگهبان (پرندگان حساس غیر واکسینه) در گله ها نیز برای تشخیص زودهنگام و آزمایش هماگلوتیناسیون مفید است. این یک روش معمول برای نظارت بر ویروس های طیور است.
شناسایی ویروس را می توان با آزمایش مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلیمراز نیز شناسایی کرد.

هیچ درمانی برای EDS "76 وجود ندارد، اما راه هایی وجود دارد که از طریق آنها می توان از آلوده شدن جوجه ها به EDS "76 جلوگیری کرد.
بهداشت:
تمیز کردن همه مناطق، مانند مناطق پرورش و تخمگذار، و تجهیزات ممکن است خطر ابتلا به EDS "76 را کاهش دهد. سینی های تخم مرغ مشترک باید قبل از استفاده تمیز و ضد عفونی شوند. گله های سالم و غیر آلوده باید جدا از پرندگان آلوده و میزبان طبیعی ویروس نگهداری شوند. آب بالقوه آلوده نیز باید کلر شود.[1]
واکسیناسیون:
یک واکسن غیرفعال با کمک کمکی روغن می تواند تجویز شود و ثابت شده است که برای جلوگیری از علائم بالینی بیماری به طور قابل قبولی موفق است. این واکسن قبل از شروع تخم گذاری مرغ ها معمولا بین 14 تا 20 هفتگی تزریق می شود. چندین واکسن موجود است: Izovac EDS، Nobilis EDS، AVIVAC-EDS-76 و سایر واکسن های EDS "76 موجود .