Dr.javanroodi case report

استفاده از یاخته های بنیادی در

بیماری های مزمن و استحاله ای

حیوانات اهلی

 

سگ ها از هزاران سال پیش که اهلی شدند، همراهان وفادار انسان بوده اند. با پیشرفت های مختلف در دامپزشکی در دهه های گذشته، امید به زندگی آنها افزایش یافته است. با این حال، یک عارضه جانبی ناگوار این افزایش طول عمر، مانند انسان، افزایش بروز بیماری های مزمن و استحاله ای بوده است.

در انسان، تلاش‌های جدیدی، عمدتاً مبتنی بر سلول‌های بنیادی،  برای مبارزه با بیماری‌هایی مزمن واستحاله ای ( دژنراتیو) با توسعه درمان‌های احیاکننده به اوج خود رسیده است. این سلول‌های "کودکی" قابلیت بالقوه ای در تمایز و بلوغ به انواع سلول‌های تخصصی را دارند که به این قابلیت " توان تکثیر چندگانه" گویند. با پیوند زنی سلول های بنیادی و هدایت تمایز آنها به انواع سلول های مورد نظر، محققان به طور موثر قادر به بازسازی بافت های آسیب دیده هستند و در نتیجه روند بیماری های پیچیده مختلف را معکوس می کنند. اگرچه این فناوری به طور گسترده در انسان مورد مطالعه قرار گرفته است، اما قابلیت بالقوه درمانی با سلول های بنیادی در سگ ها شناسایی نشده.

برای این منظور،گروهی از محققین، روی جداسازی «یاخته های بنیادی چند توان القایی» (iPSCs  ) از نمونه‌های خون سگ کار کرده‌اند. iPSC   ها نوعی از یاخته  بنیادی هستند که می توانند با واسطه وارد کردن مجموعه ای خاص از ژن ها  به درون یک سلول توسعه یافته (یا "تمایز یافته") ساخته شوند. این ژن‌ها پروتئین‌هایی به نام «عوامل رونویسی» را رمز گذاری می‌کنند، که موجب القای روند تغییر از یک سلول بنیادی تمایز یافته به یک سلول بنیادی چند توان می‌شوند، که سپس این سلولها  توانایی بلوغ به انواع سلول‌ها را خواهند داشت. iPSC   ها می توانند به سرعت تکثیر یافته و منبع قابل اعتمادی از سلول های بنیادی مناسب برای درمان های ترمیمی را فراهم نمایند. محققین  با موفقیت یک روش تولید آسان و کارآمد iPSCهای سگ از سلول های تک هسته ای خون محیطی را ابداع نموده اند،که اهمیت این یافته ها را برای علم دامپزشکی برجسته می کند و امید است که در آینده نزدیک  بتوان درمان های دارویی ترمیمی را در سگ ها انجام داد.

تلاش‌های قبلی دانشمندان برای تولید iPSCها از سلول‌های خون سگ، با استفاده از «ناقل‌های» ویروسی برای ارائه فاکتورهای رونویسی القاکننده پرتوان، آنطور که انتظار می‌رفت مؤثر نبود. بنابراین، در مطالعه اخیر، محققین ترکیب متفاوتی از عوامل القا کننده را آزمایش کردند که معتقدند کلید برداشت پتانسیل کامل این سلول ها است. مهمتر از همه، محققان باید نحوه تکثیر سلول های برنامه ریزی مجدد در بدن میزبان را کنترل کنند. ناقل های ویروسی که فاکتورهای رونویسی القاکننده پرتوانی را رمزگذاری می کنند، می توانند برای آلوده کردن سلول های به دست آمده از خون و تبدیل آنها به iPSC مورد استفاده واقع شوند. با این حال، محققان باید محتاط باشند: از آنجا که این ناقل ها در ژنوم میزبان ادغام می شوند، بیان مجدد این عوامل پرتوانی در سلول میزبان می تواند باعث تشکیل تومور در هنگام پیوند این سلول ها در بیماران شود. برای جلوگیری از این امر، محققین با استفاده از نوع خاصی از ناقل ویروسی که می تواند iPSC ها را بدون درج ژنومی تولید کند، سلول های بنیادی "بدون ردپا" را تولید نموده که می تواند به طور خودکار از طریق "microRNA" بیان شده توسط سلول ها "خاموش" شود. سپس، محققین این سلول ها را در نوع خاصی از محیط کشت می نمایند که حاوی عوامل مختلفی بود که قابلیت پرتوانی آنها را افزایش می دهد (از جمله یک "کوکتل مولکولی کوچک"). در واقع، این سلول ها رشد کرده و با موفقیت لایه های زایایی (که اساس همه اندام ها را تشکیل می دهند) را ایجاد می کنند.

به طرز شگفت انگیزی، این یافته ها راه را برای یک روش درمانی آسان با سلول های بنیادی برای بهترین دوستان انسان هموار کرده است. محققین معتقدند  که روش فوق می‌تواند تحقیقات مربوط به مدل‌سازی بیماری و درمان‌های احیاکننده در زمینه دامپزشکی را تسهیل کند. علاوه بر این، محققین همچنین بر این باورند که تحقیقات بیشتر در مورد درمان‌های بازسازی‌کننده سگ‌های ممکن است اثرات مواجی برای پزشکی انسانی داشته باشد. سگ‌ها با انسان‌ها محیطی مشابه دارند و به‌طور خود به خود بیماری‌های مشابه، به‌ویژه بیماری‌های ژنتیکی را ایجاد می‌کنند.

ترجمه یافته‌ها از یک حوزه به  حوزه دیگر ممکن است به این معنی باشد که دامپزشکان می‌توانند در مانهایی را یا حتی داروهایی را برای برخی از بیماری‌هایی که هنوز بشریت را آزار می‌دهند بیابند.

 

برای دسترس به منبع اورژینال مقاله با ما تماس بگیرید.