کزارشی از یک تشخیص ودرمان.
انسداد حاد نای ملازم با مسمومیت با جونده کشها در یک سگ.
یک سگ ماده عقیم شده 5 ساله یورکشایر بصورت فوریتی به منظور مدیریت اختلال تنفسی حاد به درمانگاه ارجاع داده شده.تا به دلیل شروع ناگهانی تقلای تنفسی به جهت کلاپس نایی بارز درصورت ممکن سند درون نایی دریافت نماید، حیوان دچار اختلال تنفسی فوق حاد است که پیشنهاد شده اقدامات جراحی سریعاً شروع شود. حیوان هیچ تاریخچه ای از سرفه یا اختلال تنفسی ندارد. در معاینه بالینی یک نای سوت (استریدور) قابل سمع بوده و همچنین یک صدای خس خس و تلاش جهت تخلیه گلو وجود دارد. اقدام به اخذ پرتونگاری سینه شده.
در تصویر پرتونگاره کاهش بارزی در قطر کلی نای تا ناحیه کارینا(محل دوشاخ شدن نایی با پیکانهای آبی مشخص شده)، بزرگی بارز پرده میان سینه ای (در حالی که حیوان اضاف وزن ندارد، با پیکانهای قرمز مشخص شده) منفذ جزئی بین قطعه ای و جدا شدگی قطعات ریوی قفسه دنده ای ( پیکانهای زرد رنگ) کدورت مختصر ریه ها بطور سری.
تشخیص تفریقی کاهش قطر نای شامل موارد زیر می باشد: تصویر برداری با خم ساختن یا بیش کشیدگی گردن ، کم دشتاری (هیپوپلازی) نایی، روی هم خوابیدگی نای، توده های برون و درون نایی ، جسم خارجی درون مجرایی نایی، یا ضخیم شدن کردن و دیواره نایی .
در این مورد ایجاد یک تغییر بواسطه تغییر موقعیت خط گردنی به فوریت شدت تنگ شدگی و آسیب ها را حذف نمود. شروع ناگهانی آسیب ، نژاد و سن حیوان نیز کم دشتاری مادرزادی را تایید نمی کرد. روی هم خوابیدگی وضعیتی مزمن است و روی هم خوابیدن غضروفها پویا بوده ، عموماً بستگی به مراحل تنفسی داشته و بر خلاف نواحی برون سینه ای درطی همان مرحله در نواحی درون سینه ای متفاوت است. لذا این پندار نیز رد می شود. ظاهر همگن کلی بدون اثر توده ای توجه را به جسم خارجی یا توده ای دیگر جلب نمی کرد. نهایتاً ضخیم شدگی عمومی غشای نایی محتمل ترین فرضیه مورد نظر است. این ضخیم شدگی اگر چه در طی التهاب اهمیت ندارد ، ولی ممکن است در طی خونریزی ثانویه ناشی از اختلالات انعقادی قابل توجه باشد(معمولاً در مسمومیت باجونده کش ها). وجود ضایعات ریوی همزمان و شواهدی مبنی بر نشت خفیف مطابق و سازگاربا خونریزی متعدد است. آزمون خون انجام شد و نشانگر کم خونی غیر زادگر(non-regenerative ) میزان هماتوکریت 22% بوده و زمان انعقاد به روشنی افزایش یافته بود. زمان پروترومبین بیش از 100 ثانیه و زمان سفالین بیشتر از 300 ثانیه بود. این مورد در واقع مسمومیت با سم جوند کش بود که توسط صاحب حیوان نیز تایید شد.
اقدامات انجام شده عبارت بودند از : تزریق ویتامیت کا یک (5 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن حیوان) بصورت زیر جلدی و متعاقباٌ بصورت خوراکی به میزان 2.5 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن حیوان هر 12 ساعت . انتقال پلاسما (پلاسمای منجمد تازه) برای 2 ساعت با سرعت تجویز 20میلی لیتر برای هر کیلوگرم در هر ساعت. بلوس های آسپرومازین، بوتروفنل هر 4 ساعت به میزان 0.2 میلی گرم برای هر کیلو وزن حیوان. وضعیت حیوان در طی انتقال پلاسما بدتر شد که لازم شده سند درون نایی در تحت شرایط بیهوشی و چند ساعتی با حمایت دستگاه تهویه به منظور کنترل تنفس در نای جایگزاری شود تا بدین ترتیب قطر نای بطور کافی تثبیت گشته و منتظر شدیم تا خون ریزی متوقف گردد. به محض به هوش آمدن حیوان وضعیت تنفسی تثبیت گردید بود، درمان اکسیژنی تا 24 ساعت دیگر ادامه یافت که متعاقب بود با میل به خوردن تدریجی شیر. حیوان 48 ساعت بعد پس از اطمینان از زمان انقعاد عادی به صاحب حیوان عودت داده شد. پس از یک هفته پرتونگاری از حیوان بعمل آمد که حاکی از رضایت بخش بودن قطر نایی بود و تصویر پرده میان سینه ای نیز عادی بود. تصویر 2
