نمایه های زیست شیمیایی مقایسه ای ، حالات تولیدی و تولید مثلی گاو
ترشح چرکی مهبلی (PVD)یک بیماری غالب گاوهای شیری در طی دوره نقاهت پس زایمانی(زایمان نزاری) است که بر تولید شیر و بهره وری گله تاثیر گذار می باشد. اهداف این مطالعه ارزیابی نمایه های زیست شیمایی ، درجه پرواری بدن و تولید شیر در گاوهایی بوده که مبتلا به PVD شده و اثرات این ترشحات چرکی مهبلی بر روی کارآیی تولیدمثلی تاثیر گذار بوده. در این بررسی 338 گاو شیری هولشتاین با محدوده سنی 3 تا 5 ساله متعلق به سه دامدار شیری صنعتی مورد بررسی قرار گرفته اند. نمونه های خونی در طی 25 ± 3 روز پس زایمانی از گاوهای شیری هولشتاین گله های فوق که فاقد ترشحات چرکی مهبلی بوده(گاوهای شاهد، 242 مورد) و گاوهایی که مبتلا به PVD بوده اند (96 مورد) بر اساس درجه تخلیه ترشحات مهبلی چرکی اخذ گردیده. درجه پرواری بدن و تولید شیر در روز نمونه گیری ثبت می گردید. نمایه زیست شیمیایی در بر گیرنده غلظت های آلبومین، اوره، گاما گلوتامیل ترانسفراز، کلسیم، فیبرینوژن و کلسترول بوده .در گاوهای مبتلا به PVD هنگام مقایسه با گاوهای شاهد ، تعداد دفعات سرویس در هر آبستنی کم بوده(p < 0.01) و تعداد روزها تا نخستین تلقیح و زمان میانه تا آبستنی بالا بوده(p < 0.01) . تولید شیر و درجه پرواری بدن در گاوهای مبتلا به PVD پایین تر از گروه شاهد بوده (p < 0.01) . گاوهای مبتلا به PVD در مقایسه با گاوها فاقد ترشحات چرکی مهبلی ، دارای سطح پایین غلظت سرمی آلبومین، اوره، کلسیم و کلسترول بوده اند و فعالیت سرمی گاماگلوتامیل ترانسفرازی و غلظت فیبرینوژنی بالاتری داشته اند. نتایج ما نشان می دهد که گاوهای دارای ترشحات چرکی مهبلی دستخوش تغییراتی در نمایه های زیست شیمیایی شده که دارای اثرت منفی بر روی تولید و کارایی تولیدمثلی بوده.