تزیق هورمون آزاد کننده محرک رشد اندام های تناسلی(GnRh) در گاوها
تزیق هورمون آزاد کننده محرک رشد
اندام های تناسلی(GnRh) در گاوهای
انتقال جنین یافته به منظور کاهش اتلاف آبستنی
گزارش های سالیانه انجمن فنآوری انتقال جنین(IETS) حاکی است که استفاده جهانی از روش انتقال جنین در سالهای اخیر به سرعت افزایش یافته است. جهت دست یابی به تصویری روشن از اهمیت این فنآوری در سال 2016 رویانهای نژاد گوشتی مورد انتقال قرار گرفتند. بطوری که این میزان انتقال رویانی برای اولین بار بیشتر از موارد انتقال یافته در همان سال بوده، چیزی در مجموع 666000 مورد.
بدین منظور در خانواده پستانداران شامل گاو ها ، سطح بالایی از پروژسترون جهت ایجاد و تثبیت آبستنی مورد نیاز است. غلظت های بالای پروژسترون ، ابعاد رویان و تولید اینترفرون ـتاو(IFN-T) را افزایش می دهد ، در حالی که همین امر در روزهای 6 و11 پس از تلقیح مصنوعی اثرات مخالفی داشته است.
یکی از راهبرد های فنی به منظور افزایش غلظت پروژسترون و بهبود نسبت های آبستنی پس از تلقیح رویانی در گاو تزریق hCG است. به هر حال ، مطالعات مربوط به اینکه کدام یک از هورمونهای hCG یا GnRh بدنبال انتقال جنین و در جهت ایجاد یک جسم زرد کمکی و افزایش میزان ترشح پروژسترون بایستی تجویز شود ، چندان روشن نیست. برخی از مستندات حاکی از افزایش پروژسترون و نسبت های آبستنی است در حالی که در موارد دیگر اینگونه نیست. مسئله این است که تغییر در روند پویش فولیکولی به سبب القای تخمک گذاری ناشی از یک درمان GnRh یا hCG نیز می تواند زمان تحلیل جسم زرد را تغییر دهد و این امر قادر است نقشی در معیوب سازی باروری ایفای نماید. کلید حل این مسئله یافتن زمان بهینه به منظور تزریق این هورمونها است، به گونه ای که آنها بطور موثری آبستنی را در گاوهای انتقال جنین یافته تحریک کنند.
متعاقب چنین استدالی ، یک مطالعه تولید مثل شناسی با هدف دست یابی به اثر تجویز 200 میلی گرم از GnRhدر روز پنجم پس از اجرای آئین گان (پروتوکل) همزمان سازی تخمک گذاری در شکل گیری جسم زرد کمکی، غلظت پروژسترون، ابعاد رویانی ، و باروری تلیسه های انتقال جنین یافته ، اجرای و انتشار یافته است . مطالعه فوق در بر گیرنده 1562 تلیسه همزمان سازی شده( با میانگین سنی 17.6±2.9 ماه) با استفاده از روش سیدر گذاری می باشد.
1- 8 روز پیش از تزریق GnRh سیدر گذاری می شود.
2- 3 روز پیش از تزریق GnRh سیدر را برداشته و PGF2α ( به میزان 500 میلی گرم کلوپروستونول) تزریق می گردد.
3- دو روز پیش از تزریق GnRh دومین تزریق PGF2α انجام می شود.
4- GnRh (به میزان 100 میلی گرم گنادو ریلین استات) به منظور القای تخمک گذاری تزریق می گردد.
پنج روز بعد از تزریق GnRh تلیسه ها بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند ، یک گروه درمان نشده(شاهد) و یک گروه که 200 میلی گرم دیگر از GnRh را دریافت داشته اند. تمامی موارد رویان تازه 7 روزه را بین روزهای 6 و 8 پس از تزریق اولیه GnRh دریافت نمودند. وضعیت آبستنی با استفاده از فراصوت راست روده ای (اولتراسوند) در روزهای 5 ، 33 و 60 پس از اولین تزریق GnRh ردیابی می گردید.
علاوه بر این در روزهای 12 پس از اولین تزریق GnRh 718 تلیسه به منظور ارزیابی تخمک گذاری، بواسطه درمان GnRh القایی، اسکن شدند ؛ در روز 33 پس از اولین تزریق یک بررسی فراصوتی اجرای گردید تا ابعاد رویان و کیسه آمنیوتیک را معین سازد. علاوه بر این سطوح پروژسترون سرمی در روز های 12 (در 467 تلیسه) و 21 (در 837 تلیسه) پس از اولین تزریق GnRh و پروتئین B مختص آبستنی (PSPB) در روز 28(در 843 تلیسه) پس از اولین تزریق GnRh تعیین گردیدند.
اصلی ترین یافته های به شرح ذیل بود:
1- در روز 5 پس از اولین تزریق GnRh 83.9% از تلیسه های درمان شده دارای جسم زرد کمکی حاصل از تخمک گذاری القای شده توسط GnRh تلقیحی داشتند.
2- در روز 12 پس از اولین تزریق GnRh غلظت پروژسترون بطور معنی داری در تلیسه های درمان شده بالاتر از گروه شاهد بود (7.2 ± 0.1 ng/ml versus 6.0 ± 0.1 ng/ml).
3- درصد آبستنی در روزهای 33 و 60 پس از اولین تزریق GnRh برای رویانهای انتقال داده شده در مرحله توسعه بلاستوسیتی بالاتر از رویانهایی بوده که در مرحله بلاستوسیتی انتقال یافته اند : 45.9% در مقابل 28.6% و 33.5% در مقابل 22.7% به ترتیب در گروه شاهد و 42.1% در مقایسه با 30.8% و 35.7% در مقابل 23.5% در گروه درمان شده با GnRh بوده.
4- درمان با GnRh بطور معنی دار تغییری در نسبت آبستنی ایجاد نکرده بود، اما موجب افت تلفات آبستنی بین روزهای 33 و 60 پس از اولین تزریق GnRh در تلیسه هایی که رویانهای مرحله توسعه بلاستوسیتی دریافت نموده بودند شده بود (15.2% در مقابل 27.1% افت برای گروه درمان شده در مقابل گروه شاهد).
5- به هر حال حضور جسم زرد کمکی در روز 33 پس از اولین تزریق GnRh ملازم با افزایش تلفات آبستنی بین روزهای 33 و 60 پس از اولین تزریق GnRh در گیرنده های رویانی(تلیسه ها) و در رویانهای مرحله توسعه بلاستوسیتی است (11.6% در مقابل 27.6% به ترتیب در دامهای دارای یا فاقد جسم زرد کمکی ).
خلاصه اینکه درمان با GnRh در روز 5 پس از تزریق اولین GnRh متعاقب اجرای آئین گان بکار رفته در این مطالعه منجر به تخمک گذاری و تشکیل جسم زرد کمکی ، افزایش سطوح پروژسترون گردش خونی و کاهش تلفات آبستنی در تلیسه های انتقال جنین یافته با رویانهایی که در مرحله توسعه بلاستوسیتی بوده اند شده ، اما در رویان های که در مرحله بلاستوسیتی دریافت شده اند این امر صادق نیست.
Reference:
García Guerra A, Sala R, Carrenho-Sala L, Baez G, Lemos MottaJ, Fosado M, Moreno J, Wiltbank M. 2020. Postovulatorytreatment with GnRH on day 5 reduces pregnancy loss inrecipients receiving an in vitro produced expanded blastocyst.Theriogenology.141: 202-210.