سفارش تبلیغ
صبا ویژن

Dr.javanroodi case report

درمانهای نوین برای التهاب پوستی انگشتان

 

New treatments for digital dermatitis

 


درمانهای  نوین برای التهاب پوستی انگشتان

در حالی که دانشمندان و کارشناسان توسعه تولید هنوز تمامی جزئیات مربوط به ریزجانداران بیماری زای مسبب این بیماری پایدار را نشناخته اند، درمانهای مربوطه در حال توسعه و تکامل است. التهاب پوستی انگشتان { Digital dermatitis (DD)} که همچنین  تحت عناوین زگیل های مودار پشت سم ، کندیدگی توت فرنگی سم، پاشنه تمشکی، زگیل پا و زگیل مودار پاشنه نیز  نامیده می شود، یک عامل شناخته شده جهانی لنگش گاوهای شیری است. بیماری نخستین بار در ایتالیا  و در میانه 1970 شناخته شده. واکسنی برای آن و بزودی متصور نبوده  و چنانکه دامداران به خوبی می دانند کنترل بیماری وقتی در گله تثبیت شد، بسیار مشکل می باشد. التهاب پوستی انگشتی نوعاً بصورت بومی شده است. قابل توجه است که اخیراً گروهی از محققین نیوزلندی و تعداد محدودی از گله ها قادر بوده اند که بیماری را بطور کامل ریشه کن نمایند واین به دلیل واکنشهای پیچیده و چند عاملی بین باکتریها، دام و محیط بوده. در نتیجه تلاش آنها  به منظور تعیین الگوی انتشار بیماری  که شامل هشدار در خصوص گله های شیری درگیربصورت پایش مداوم بیماری در گله بوده  است که ریشه کنی محقق گردیده.التهاب پوستی انگشتی یک عامل جهانی لنگش گاو شیری است. 

بیماری چگونه ایجاد می شود؟

محققین توانسته اند قطعه ای از جدول چیستان مربوط به بیماری را مشخص نموده ولی هنوز نیاز دارند تا تمامی عوامل مسبب بیماری را بطور مرتب شده ای در کنار هم بچینند تا معما را بطور کامل حل کنند.  حضور تریپونیم ها ( یک نوع از باکتری های مسبب  بیماری) حائز اهمیت بوده  اما ما نیاز داریم تا بدانیم کدام نقش را این باکتری های بازی می کنند. اخیراً محققین یک مرور دو بخش از عوامل سهیم در ایجاد بیماری را انتشار داده اند. این محققین نتیجه گری می کنند که چون درمانهای جاری اساساً دربرابر تریپونماها سمت و سو یافته اند  و بیماری بهبود نمی یابد، بنابر این نمی توان یقین داشت که تریپونما ها قطعاً نقش اصلی را در بروز بیماری داشته باشند. تمامی عوامل ذیل  که در این مقاله آمده - بهداشت، باکتریایی، سازوکار های ایمنی زایی  و استعداد توارثی - و شاید بیشتر در ایجاد و توسعه ضایعات بیماری سهم داشته باشند، اما دامنه نقش هر عاملی و اینکه در کدام نقطه از روند ایجاد  بیماری نقش حیاتی دارند هنوز کشف نگردیده.  همچنین هنوز معلوم نیست که چگونه بیماری بین گاوها و دامداری ها انتشار می یابد. همچنین بایستی توجه داشت که ساختار پاها وساق می تواند بر حساسیت آنها تاثیر گذار باشد.


سامانه ایمنی

فرای ساختار ساق یا پاهای گاو ، مشخص شده که  توارث ایفا گری نقشی در بروز بیماری در تحت عنوان عملکرد سامانه ایمنی است. بعنوان مثال معین شده که گاوهای دارای سطح بالای پاسخ ایمنی  با واسطه پادتن (IR) بطور معنی داری در مقایسه با گاوهایی با سطح متوسط  تا پایین IR،  میزان شیوه پایینی از بیماری داشته اند. محققین متوجه شده اند چون موارد لنگش در اغلب گله های تجاری همیشه به خوبی مشخص نمی شوند، لذا در مطالعات شرکت ها همه موارد وقوع لنگش با هم گروه بندی می شوند. در یک مطالعه روشن شده که از 9500 گاو تعین زادمون شده متعلق به گله های تجاری که پاسخ ایمنی بالایی نسبت  به هم جفتی های گله ( پاسخ ایمین متوسط تا اندک) داشته اند تعداد مبتلا به لنگش به نسبت 39% کمتر بوده. می دانیم که التهاب پوستی انگشتی عفونت اولیه ای است که موجب لنگش شده و از این رو ما معتقد یم که اساساً با کاهش موارد آن از موارد لنگش نیز کم می شود. محققین بر این باورند که با داشتن امکان انتخاب گاوهای نری با نمایه های زادآوری  عفونی و غیر عفونی برای ضایعات پا می توان در جهت استحصال نژاد های مقاوم به بیماری برآمد. از طرفی نیز این اعتقاد وجود داردکه به نظر نمی رسد نخستین خط دفاعی و گسترده شدن پاسخ ایمنی بتواند حیوان را از ابتلا به بیماری محافظت نماید. امروزه محققین در پی آن هستند که بدانند چرا ضایعات موضعی شده  یا چرا بایستی دام جای گزین گردد.  

 

راهبرد های درمانی نوین

 

پس از تمامی این تفاسیر دانشمندان بر این امر خاطر نشان دارند که التهاب پوستی انگشتی هنوز بطور کامل شناخته نشده  و بدون علم به روند های بیماری زای واقعی دست یابی به درمانی مناسب، پیشگیرانه و نتیجه بخش مقوله ای چالش براگیز می باشد.  برخی بر این باورند که بایستی بر ارائه مکمل های تغذیه ای تمرکز داشت اما بایستی به این نکته توجه داشت که جیره غذایی اصلی مطابق با نیاز های گله یا تک تک گاوها متعادل می شود. این امر منجر به کوتاهی یا بیش رسانی عنصر مغذی معینی در جیره غذایی نخواهد شد. درمان -پیشگیری- برای التهاب پوستی انگشتی شامل شستشوی پاها  و بکار گیری محصولات متنوع برای ضایعات است. در بررسی های اخیر مشخص گردیده که هیچ آیین گان شستشویی برای پاها  مقدم  وبرتر از دیگری نیست. در خصوص درمان استفاده رایج از محصولات موضعی تجاری هیچ گونه برتری بر نمک در درمان ضایعات فعال در طی 8 هفته نداشته.  در سال 2019 مقاله ای منتشر گردید که تاثیر یک محصول زیواکش(بیوسید) تجاری بر روند بهبود ضایعات پاها  تحت رژیم های غذایی متفاوت را  که بصورت شستشوی پا بکار می رفت ،مورد ارزیابی قرار داده بود . در یک  آزمون با 1036 مورد گاو در دامداری های شیری ، محققین متوجه شدند که این محصول زمانی موثر است که در یک رژیم غذایی بسته بکار رود. همچنین استفاده از این محصول ویژه زمان بهبودی را در ضایعات غیر فعال کوتاه تر نموده بود، اما همچنین محققین خاطر نشان می نمودند که زمان بهبودی ضایعات فوق در گاوهای انتهای مرحله شیرواری  و گاوهای دامداری هایی با بیش از 100 راس گاو به تاخیر افتاده بود.  یافته های فوق نقش حیاتی  بهداشت در روند پویشی التهاب پوستی انگشتی  را تقویت نموده و اهمیت اجرای اندازه گیری های چند کنترلی همزمان را برجسته می سازد، مواردی همچون بهسازی بهداشتی در انبار علوفه، شناسایی زود هنگام  و درمان به موقع ضایعات التهاب پوستی انگشتی  و بکار گیری درست از درمانهای انفرادی یا گروهی .

اسید سالیسیلیک و بیشتر

نشان داده شده که اسید سالیسیلیک برای درمان التهاب پوستی انگشتان بسیار موثر می باشد. این اسید روند حذف جلدی را تسهیل نموده و PH پایین آن نیز ممکن است به آن ویژگی پاد میکروبی بدهد. در 2019 چندین محقق در آلمان نتایج مقایسه ای ارزیابی تاثیر خمیر اسید سالیسیلیک را با باند زخم پلی اورتان برای درمان ضایعات التهاب پوستی انگشتی انتشار دادند که هر دو مورد اثر درمانی موثری داشته.  برخی از دامپزشکان میدانی نیز بر موثر بودن اسید سالیسیلیک باور دارند بطوری که موفقیت های قابل  تحسینی را در مدیریت بیماری بدست آورده اند.  نخست توجه شود که ضایعات التهاب پوستی انگشتی مطابق با ابعاد و دیگر شاخص ها طبقه بندی می شوند : M1 عبارت از نواحی گرهکی فعال هستند که تا 2 سانتی متر قطر دارند؛ M2 ضایعات زخم شونده بوده، M3 ضایعات پوشیده از دلمه هستند، M4 مشمول تغییرت مزمن پوستی بوده و m4.1 ضایعاتی مرکب از M4 و M1 می باشند .  برای ضایعات از نوع M1 اسپری ترجیحاً Repiderma  توصیه می شود اما اسپری تتراسایکلین عموماً در دسترس می باشد. برای ضایعات از نوع M2 کمتر از 1.5 تا 2 سانتی متر اسپری و بستن نوار بانداژ به مدت 3 تا 5 روز توصیه می گردد. تمامی نوار های بانداژ بکار رفته بایستی از نوع خود چسب بوده و همواره دارای پد کتانی مصنوعی باشند.  برای ضایعات  بزرگتر از 1.5-2 سانتی متری ( و همچنین ضایعات  M3 و M4 و M4.1 ) درمان را می توان با Novaderma   ( حاوی اسید سالسیلیک 66% بعلاوه متیل سالیسیلات برای درد) شروع و با انجام بانداژ پد دار برای 5 روز تکمیل نمود. متعاقباً با اسپری و تجدید بانداژ برای 5 روز دیگر درمان ادامه می یابد. در صورت وجود تغییری محسوس در این مرحله اسپری و بانداژبایستی تکرار شود. متناوباً برای این نوع از ضایعات اسپری با بانداژ پلی اوراتان برای 14 روز  و تکرار آن دو بار بیشترانجام می شود، یا استفاده از نوادرما  ویک بانداژ پد دار برای 5 روز سپس دو درمان 14 روزه با اسپری با بانداژ پلی اورتان .

ضرورت کاوش میکروبی

چنانکه در ابتدای مقاله نیز عنوان شد محققین در حل جدول چیستانی مربوط به این بیماری قطعه ای را تکمیل نکرده اند، به منظور کنترل موثر DD تلاش هایی در جهت تعیین قطعی مجموعه ریزاندامگان بیمار زایی که برای ایجاد بیماری ضروری هستند از اولویت توجه برخورمی باشد. اگر چه این تلاش ها پر هزینه و چلاش برانگیز هستند اما قابل توجه است که بدانیم بدون آگاهی از باکتری اختصاصی ضروری برای ایجاد بیماری ، تمامی تلاش های دیگر بر روی درکی از بوم شناسی ارکانیسم ، ایمنیت و درمانی متمر کز بر ارکانیسمی نادرست معطوف خواهد بود.