Dr.javanroodi case report

 

انسداد حاد نای ملازم با مسمومیت با جونده کشها در یک سگ.

یک سگ ماده عقیم شده 5 ساله یورکشایر بصورت فوریتی به منظور مدیریت اختلال تنفسی حاد به درمانگاه ارجاع داده شده.تا به دلیل شروع ناگهانی تقلای تنفسی به جهت کلاپس نایی بارز درصورت ممکن سند درون نایی دریافت نماید، حیوان دچار اختلال تنفسی فوق حاد است که پیشنهاد شده اقدامات جراحی سریعاً شروع شود. حیوان هیچ تاریخچه ای از سرفه یا اختلال تنفسی ندارد. در معاینه بالینی یک نای سوت (استریدور) قابل سمع بوده و همچنین یک صدای خس خس و تلاش جهت تخلیه گلو وجود دارد. اقدام به اخذ پرتونگاری سینه شده.

 

در تصویر پرتونگاره کاهش بارزی در قطر کلی نای تا ناحیه کارینا(محل دوشاخ شدن نایی با پیکانهای آبی مشخص شده)، بزرگی بارز پرده میان سینه ای (در حالی که حیوان اضاف وزن ندارد، با پیکانهای قرمز مشخص شده) منفذ جزئی بین قطعه ای و جدا شدگی قطعات ریوی قفسه دنده ای ( پیکانهای زرد رنگ) کدورت مختصر ریه ها بطور سری.

 

تشخیص تفریقی کاهش قطر نای شامل موارد زیر می باشد: تصویر برداری با خم ساختن یا بیش کشیدگی گردن ، کم دشتاری (هیپوپلازی) نایی، روی هم خوابیدگی نای، توده های برون و درون نایی ، جسم خارجی درون مجرایی نایی، یا ضخیم شدن کردن و دیواره نایی .

در این مورد ایجاد یک تغییر بواسطه تغییر موقعیت خط گردنی به فوریت شدت تنگ شدگی و آسیب ها را حذف نمود. شروع ناگهانی آسیب ، نژاد و سن حیوان نیز کم دشتاری مادرزادی را تایید نمی کرد. روی هم خوابیدگی وضعیتی مزمن است و روی هم خوابیدن غضروفها پویا بوده ، عموماً بستگی به مراحل تنفسی داشته و بر خلاف نواحی برون سینه ای درطی همان مرحله در نواحی درون سینه ای متفاوت است. لذا این پندار نیز رد می شود. ظاهر همگن کلی بدون اثر توده ای توجه را به جسم خارجی یا توده ای دیگر جلب نمی کرد. نهایتاً ضخیم شدگی عمومی غشای نایی محتمل ترین فرضیه مورد نظر است. این ضخیم شدگی اگر چه در طی التهاب اهمیت ندارد ، ولی ممکن است در طی خونریزی ثانویه ناشی از اختلالات انعقادی قابل توجه باشد(معمولاً در مسمومیت باجونده کش ها). وجود ضایعات ریوی همزمان و شواهدی مبنی بر نشت خفیف مطابق و سازگاربا خونریزی متعدد است. آزمون خون انجام شد و نشانگر کم خونی غیر زادگر(non-regenerative ) میزان هماتوکریت 22% بوده و زمان انعقاد به روشنی افزایش یافته بود. زمان پروترومبین بیش از 100 ثانیه و زمان سفالین بیشتر از 300 ثانیه بود. این مورد در واقع مسمومیت با سم جوند کش بود که توسط صاحب حیوان نیز تایید شد.

اقدامات انجام شده عبارت بودند از : تزریق ویتامیت کا یک (5 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن حیوان) بصورت زیر جلدی و متعاقباٌ بصورت خوراکی به میزان 2.5 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن حیوان هر 12 ساعت . انتقال پلاسما (پلاسمای منجمد تازه) برای 2 ساعت با سرعت تجویز 20میلی لیتر برای هر کیلوگرم در هر ساعت. بلوس های آسپرومازین، بوتروفنل هر 4 ساعت به میزان 0.2 میلی گرم برای هر کیلو وزن حیوان. وضعیت حیوان در طی انتقال پلاسما بدتر شد که لازم شده سند درون نایی در تحت شرایط بیهوشی و چند ساعتی با حمایت دستگاه تهویه به منظور کنترل تنفس در نای جایگزاری شود تا بدین ترتیب قطر نای بطور کافی تثبیت گشته و منتظر شدیم تا خون ریزی متوقف گردد. به محض به هوش آمدن حیوان وضعیت تنفسی تثبیت گردید بود، درمان اکسیژنی تا 24 ساعت دیگر ادامه یافت که متعاقب بود با میل به خوردن تدریجی شیر. حیوان 48 ساعت بعد پس از اطمینان از زمان انقعاد عادی به صاحب حیوان عودت داده شد. پس از یک هفته پرتونگاری از حیوان بعمل آمد که حاکی از رضایت بخش بودن قطر نایی بود و تصویر پرده میان سینه ای نیز عادی بود. تصویر 2

 

 

 

 

 

چه مقدار شیر بایستی به گوساله های بدهیم؟

 

مرحله پیش از شیرگیری مهمترین دوره زمانی در تلیسه های جوان پرواری محسوب می شود. یک برنامه غذایی برای دوره شیرواری اساساً تلفیقی است از شیر یا جایگرین های شیر و یک جیره آغازگر و بایستی تامین کننده نیاز های  انرژی و پروتئین تلیسه ها در حالی باشد که شکمبه این تلیسه ها  برای داشتن عملکردی کامل پس از شیر گیری  در حال رشد می باشد.  تصویر شماره 1 میزان شیر یا جایگزین های شیر برای گوساله های ماده  را در دامداری های صنعتی نشان می دهد.  

 

 

نتایج جدول فوق حاصل یک بررسی بوده که در 17 استان با تولید شیر بالا که 76.7 درصد از کل دامداری های آن مناطق را شامل می شده. چنانکه در این تصویر مشهود است بیش از نیمی از دامداری ها (56.5%) به گوساله ها 5 لیتر یا کمتر شیر می دهند. علاوه بر این محققین تفاوتهایی را بسته به ابعاد گله در سیستم مدیریتی گله پیدا کرده اند. تعداد کمی از دامداریهای بزرگ(35%) با بیش از 500 راس گاو در مقایسه با دامداریهایی با ابعاد متوسط یعنی 100تا 500 راس گاو(54%) و دامداریهای کوچک با کمتر از 100 راس گاو (55%) این میزان کم شیر را به گوساله تلیسه های می دهند . به خوبی معلوم است که تجویز 4 تا 5 لیتر شیر یا جایگزین های شیر به منظور تضمین رشد کافی نبوده و در برخی وضعیت ها  مانند دمای پایین محیطی ،  حتی این میزان ممکن است نتواند نیازمندی های رشد گوساله تلیسه را برآورده سازد. این طرح تغذیه کم ممکن است ایمنیت گوساله ها را کاهش داده آنها را در نتیجه عدم نمو نسبت به عفونت ها و حتی تلفات حساس تر نماید. علاوه بر این یک طرح تغذیه ای بهتر پیش از شیر گیری نمو غدد پستانی را بهبود بخشیده و تولید شیر بعد از نخستین زایمان را افزایش می دهد.

 ارزیابی داده های 2880 تلیسه هلشتاین در 37 طرح پژوهشی نشان می دهد که رشد وزنی روزانه (DWG) در 8 هفته سنی بطورمعنی داری موجب بهبودی روند تولید شیر در اولین شیرواری گوساله تلیسه ها در ازای هر کیلو از DWG در هشت هفتگی شده که با 579 کیلوگرم شیر اضافی تظاهر می نماید. زیاد شیر دادن ، علاوه بر اینکه اقتصادی نیست ، منجر به کاستن از دریافت جیره آغازگر و کاهش روند رشد و نمو شکمبه می شود.مطابق بررسی های بعمل آمده و عنوان شده بیش از 20% گاوهای شیری شیر زیاد به گوساله تلیسه ها می دهند(8 لیتر یا بیشتر).اخیراً مقاله ای منتشر گردیده که در آن اثرات تغذیه با مقادیر متوسط یا بالای جایگزین های شیر بر روی رشد گوساله تلیسه های هلیشتاین در طی 16 هفته نخست مورد ملاحظه قرار گرفته. در طی 6 هفته اول محققین گوساله های 3تا 4 روزه را با دو میزان متفاوت از جایگزین های شیر (690یا 1000گرم روزانه)در دو جیره روزانه ، بعلاوه  جیره آغازگر بصورت دسترسی آزاد مورد تغذیه قرار دادند. رشد وزنی روزانه گوساله ها (DWG) در طی 8 هفته نخست بین هر دو برنامه تغذیه ای مشابه بود(0.63کیلوگرم روزانه ).  چنانچه انتظار می رفت گوساله هایی که جایگزین بیشتری دریافت کرده بودند به میزان کمتر جیره آغاز گر خورده بودند(35% کمتر). علاوه بر این محققین قابلیت هضمی غذایی برای هر دو گروه از گوساله ها را 51تا 55 روز در هنگام آزمون مورد ارزیابی قرار دادند. قابلیت هضمی ماده خشک (75.6 در مقابل 70.3 درصد) ، فیبر جیره( 37.2 درمقابل 22.7) و پروتئین (28.8 در مقابل 72.6) بطور معنی داری در گوساله هایی که جایگزین کمتری دریافت داشته بودند بالاتر بود. چون گوساله فوق غذای خشک بیشتری در دوره پیش از شیر گیری خورده بودند پس از این دوره در مقایسه با آن گوساله هایی که جایگزین های بیشتری دریافت داشته بودند ، مواد مغذی  را سهل تر هضم می نمودند. در هفته هشتم گوساله ها  مجدداً در 4 گروه تقسیم شده  از همان جیره آغاز گر مخلوط با 5درصد علوفه تا 16 هفتگی  تغذیه شدند.   

در طی این مرحله گوساله های تحت تغذیه با جایگزین شیر کمتر اندکی کمتر جیره آغاز گر(2.92 گیلوگرم روزانه) در مقایسه با آنهایی که شیر بیشتر دریافت کرده بودند(3.12 گیلوگرم روزانه)  خورده بودند. به هر حال  رشد وزنی روزانه در طی این دوره در گوساله تحت تغذیه با شیر کمتر  9درصد بیشتر بود( 0.99 در مقابل 0.92) . این گوساله ها بیشتر رشد نموده و کارایی بیشتر داشتند چرا که شکمبه آنها توسعه یافته تر بود. در نتیجه ، در یک برنامه غذایی برای تلیسه ها ، خوردن غلات به همان میزان خوردن شیر یا جایگزین های شیری حائز اهمیت می باشد. مصرف زیاد شیر یا جایگزین های شیر موجب محدود شدن روند نمو شکمبه شده و می تواند بر رشد دوره پس از شیر گیری تاثیر گذار باشد. در مقابل مقادیر کمتر شیر (4 تا 5 لیتر) به منظور تکمیل نیازمندی های انرژی گوساله ها کفایت نمی نماید.  یک برنامه پرواری تلیسه ها که مخلوطی از مقادیر متوسط شیر (6 تا 7 کیلو روزانه)  یا جایگزین شیر(650 تا 700 گرم روزانه) با کیفیت خوب و جیره آغاز گر با بافتی نرم است روند رشد کافی پیش و پس از شیر گیری را تضمین می نماید.

 

 

 

 

 

 

 

ارزیابی سطح کاروتن پلاسما در گاوهای شیری

اتلاف آبستنی اثری منفی بر کارآیی تولید مثلی در صنعت گاوداری داشته ، منجر به ضررهای اقتصادی مهم و کوتاه شدن طول عمر بهره وری گاوها می شود. در بین سالهای 1997 تا 2013 مرگ رویانی دیرگاهی از 3.2 تا 42.7 درصد گزارش گردیده. گزارش های موجود در سال 1983 حاکی از اتلاف رویانی زود هنگام از روز هشتم آبستنی بوده. اطلاعات اخیر نشان می دهد که بخش اعظم مرگ های رویانی (27-31درصد) بین روزهای 8 تا 16  و 24 تا 31 پس از تلقیح مصنوعی محقق گردیده. در دامداری های صنعتی مشاهده گاوی در مرحله جفت پذیری 30 روز بعد از تلقیح یا 15 روز بعد زمانی که از نظر آبستنی بررسی می شود یعنی در روزهای 45تا 50 (بدلیل جذب رویانی) امری است که عموماً دیده می شود. همچنین دیدن پرده های رویانی جنین های سقط شده حاوی یک رویان بین روزهای 30تا 32 آبستنی امری غیر معمول نیست. به خوبی معلوم گردیده که حضور غلظت های کافی ویتامین ها در خون برای عملکرد معمول تولید مثلی ضروری است. در سیستم های تولید شیر بسته دامداران عموماً از علوفه نگهداری شده استفاده می گردد. محتوای کارتینوئید این علوفه ها در طی نگهداری انباری چه بصورت سیلو یا علوفه ، علاوه بر محتویات دانه های غلاتی آنها کاهش می یابد.

 اخیراً کاروتن از نظر فواید تولید مثلی بالقوه مورد ارزیابی قرار گرفته است. پاسخ های مثبت در باروری گاوهای شیری زمانی که از زمان تولد از مکمل ها استفاده شده باشد مشاهده می شود، اگر چه نبود اثری  یا تاثیراتی منفی بر روند تولید مثل نیز گزراش گردیده، که تا قسمی ناشی از تنوع گسترده در وضعیت سرمی کاروتن می باشد. کاروتن غذایی بعنوان یک ترکیب پاد اکسایشی اصلی ترین پیش ساز ویتامین A بوده که جهت حفظ غشاهای یاخته ای ضروری است.

کاروتن بویژه برای خنثی سازی اکسیژن نوعاً بازفعال سودمند بوده  و ایفای گر نقشی در محافظت تخم لقاح یافته و رویان از تنش های اکسایشی است. درحالی که روشن شده استفاده از مکمل ها بر غلظت پلاسمایی کاروتن موثر است، میان غلظت های پلاسمایی گاوهای مصرف کننده همان نوع جیره غذایی نیز تنوع موجود است. یک مطالعه اخیرهمبستگی غلظت پلاسمایی کاروتن در زمان تلقیح مصنوعی گاوهای شیری و همبستگی آن با باروری و اتلاف آبستنی را تایید نموده. در کار آزمایی 399 تلقیح در زمان ثابت برای 364 گاو هلشتاین متعلق به دامداری صنعتی اجرای گردیده. گاو هایی با غلظت بالای کاروتن پلاسمایی، در مقایسه با گاوهایی که غلظت پایین داشته اند  باروری بالاتر، غلظتهای گلیکوپروتئینی ملازم آبستنی(GAP) بالاتر در روز 31 پس از تلقیح مصنوعی و اتلاف آبستنی پایین تری را تجربه نموده اند .   

 بیشترین اتلاف آبستنی بین روزهای 31تا 60 آبستنی در گاوهایی با پایین ترین میزان پلاسمایی بوده ، چون در این دوره زمانی کوتیلودونهای فعال جفتی گاو استقرار یافته اند. گلیکوپروتئین های ملازم آبستنی توسط تروفواکتودرم جفت در حال نمو نشخوارکنندگان ترشح شده و غلظت های پایین این نو گلیکوپروتئین ها همبسته با مرگ های رویانیی دیرگاهی است. خلاصه اینکه گاوهایی با غلظت های بالای کاروتینوئید ها نرخ های آبستی بهتر و اتلاف رویانی پایین تری را  نشان می دهند. نتایج جاری این نظریه را مطرح می سازند که کارتن ممکن است ملازم با عملکرد جفتی در پرورش گاوهای شیری باشد .  

می شود یعنی در روزهای 45تا 50 (بدلیل جذب رویانی) امری است که عموماً دیده می شود. همچنین دیدن پرده های رویانی جنین های سقط شده حاوی یک رویان بین روزهای 30تا 32 آبستنی امری غیر معمول نیست. به خوبی معلوم گردیده که حضور غلظت های کافی ویتامین ها در خون برای عملکرد معمول تولید مثلی ضروری است. در سیستم های تولید شیر بسته دامداران عموماً از علوفه نگهداری شده استفاده می گردد. محتوای کارتینوئید این علوفه ها در طی نگهداری انباری چه بصورت سیلو یا علوفه ، علاوه بر محتویات دانه های غلاتی آنها کاهش می یابد. 

 

 

 

 

 

 

گزارشی از یک تشخیص

یک سگ ماده شیتسوی ظاهراً سالم به دلیل تاریخچه استفرغ ، افسردگی و بی اشتهایی  از 15 روز پیش مورد معاینه قرار گرفت. این سگ با داروهای قلبی درمان شده ودر حدود یک سال پیش  دارای سابقه ای از نارسایی مزمن کلیوی بوده . در معاینه بالینی یافته های عبارت بودند از افسردگی خفیف، خشکی پوزه و دندان شیری بجای مانده. همچنین در سمع ناحیه ریوی صدای سوفل تنجشی(سیستولی) درجه چهار/پنج  به همراه لرزش در ناحیه سینه ای  روی قلبی وجود دارد. شمارش تام یاخته های خونی (CBC) نشانگر ازدیاد خفیف ترمبو سیتها بوده که از نظر کرم قلبی نیز منفی است. نتایج تجزیه  تحلیل زیست شیمیایی سرمی حاکی از ازت خونی شدید (BUNمعادل 105.5 میلی گرم در دسی لیتر؛ با رنج معمول 4.8تا 31.4 و CRSC(کراتینین) 5 میلی گرم در دسی لیتر ، رنج معمول 1.5 تا 1.5)، ازدیاد کلسترول خونی (405 میلی گرم در دسی لیتر؛ رنج معمول 70تا 303) ، ازدیاد کلسیم خونی (13.4 میلی گرم در دسی لیتر ؛ رنج معمول 7.9 تا 12.2) و ازدیاد فسفات خونی (7.8 میلی گرم در دسی لیتر؛ رنج معمول 2.2 تا 7.9) است. پرتونگاره های سینه ای نشانگر برجستگی بارز سرخ رگ ریوی اصلی ، بزرگی بطن راست و بزرگی دهلیز راست  می باشد(تصویر 1).

 

بر اساس ارزیابی نوارالکتریکی قلبی نشانه های ازدیاد حجم بطن راست آشکار بوده (تصویر 2) .

 

  امواج S درالگوهای I ،II و III عمیق بوده و از محور الکتریکی قلبی انحراف به راست (MEA معادل 237درجه) دارد. معاینات پرتونگاری صوتی قلبی نشانگر تنگ شدگی تراز دریچه ای ریوی ، اتساع سرخ رگ ریوی اصلی (اتساع پس اختناقی)، اتساع دهلیز راست و سرعت فورانی خفیف(3.38 متر در ثانیه) از میان دریچه ریوی است(تصویر شماره 3).

 

شیب فشاری با استفاده از معادله تغییر یافته برنولی(ΔP = 4V2) 45.7 میلی متر جیوه بوده که به معنی وضعیت اختناقی خفیف می باشد. کارآیی دریچه ریوی با لته های (برگ چه های)غیر معمول کوتاه دریچه ریوی مهار و محدود گشته .  برگشتگی دریچه سه لتی شناسایی نشد  و ساختار دریچه سه لتی سالم بود. پس از تشخیص اولیه سگ بیمار تحت درمان قرار گرفت. علارغم درمان وضعیت بیماربا بدتر شدن نارسایی مزمن کلیوی حادتر گشته و حیوان بدلیل پیچیده شدن  نارسایی کلیوی  پس از 7 روز تشخیص  اولیه تلف گردید. نهایتاً با کالبد شکافی حیوان دش ریختی(دیس پلازی: بد ریختی اولیه دریچه ریوی) با اتساع سرخ رگ ریوی اصلی تایید گردید(تصویر شماره 4).

 

لته های دریچه ریوی ضخیم و به هم جوش خورده بودند. اتساع پس اختناقی سرخ رگ ریوی اصلی  شدید و نمونه بود . بطن چپ نیزبدلیل اختناق ریوی  ازدیاد حجمی یافته بود.  در همان زمان محتویات سبز رنگی در کلیه کوچک چاله چوله ای مشاهده گردید.